یک‌بار پس از نماز در بین راه مسجد و منزل بودیم که بنده خدایی به همراه ایشان آمد و با اصرار می گفت که من می‌خواهم آدم بشوم ولی نمی‌شود، آقا فرمودند: چه کسی نمی گذارد؟ گفت: شیطان. حضرت استاد ناگهان با تغیّر به سوی او روی گردانیده و فرمودند: کو؟ کجاست؟ بنده خدا گفت کی؟ ایشان گفت: شیطان کو؟! تا دستش را بشکنم، کوش؟ و ادامه داد: شیطان کاری ازش می‌آید؟ خودت نمی‌خواهی، خودت را درست کن!
روی همین برخورد، یک مقدار توجّه کنیم! ما خودمون خراب می‌کنیم، و  دنبال هواهای نفسانی می‌رویم و بعد خراب می‌شود. وقتی که خراب شد و آلوده شدیم، بنا می کنیم به پیداکردن یک شخص به نام شیطان که بندازیم گردنش، و یا می‌گوییم ما را خوب تربیت نکردند، ما را عقده‌ای بار آوردند، کمبود محبّت داشتیم. ممکن است بعضی از این‌ها درست باشد، ولی این‌طور هم نیست که ما هر خراب کاری کردیم بتوانیم بیندازیم گردن یک شخص یا یک گروهی و یا عده‌ای و یا محیط و وراثت و ... . البته همه آن‌ها بی‌تأثیر نیستند ولی این‌طور هم نیست که همه انحرافات ما را گردن بگیرند بالاخره ما دارای حقّ اختیار و امتیاز نیز هستیم.

(منبع - وب گردی)